Όλοι γνωρίζουμε ότι ο χώρος της υγείας περνά μία κρίση πολύχρονης διάρκειας που τα αποτελέσματα της γίνονται περισσότερο αισθητά με την πάροδο των χρόνων της μειωμένης χρηματοδότησης των δημόσιων δομών και την έλλειψη προσωπικού.
Όλες οι κυβερνήσεις εξήγγειλαν καλές προθέσεις να βελτιώσουν την κατάσταση, αλλά μετά την «συγκρατημένη πτώχευση» της χώρας η υλοποίηση τους μετατίθετο συνεχώς στο μέλλον.
Τις προάλλες έγινε γνωστό ότι το τμήμα μαστού του αντικαρκινικού νοσοκομείου ΜΕΤΑΞΑ λειτουργεί μα μία γιατρό. Τα τμήματα μαστού στα δημόσια νοσοκομεία, ιδίως τα αντικαρκινικά, είναι αυτά που δέχονται τους μεγαλύτερους αριθμούς επισκεπτών και ασχολούνται αποκλειστικά με τις πολυάριθμες παθήσεις του μαστού συμπεριλαμβανομένων της έγκαιρης διάγνωσης και της βασικής θεραπείας του καρκίνου του μαστού.
Δεν είναι δυνατό ένα τέτοιο τμήμα να μην είναι στελεχωμένο με επαρκή αριθμό εξειδικευμένων και ειδικευόμενων γιατρών, αλλά και νοσηλευτικού προσωπικού!
Πρέπει άμεσα η Πολιτεία να φροντίσει να στελεχώσει αυτό το τμήμα, όχι με αποσπάσεις ή παρατάσεις ηλικίας συνταξιοδότησης γιατρών, αλλά με τη δεξαμενή των νέων κατηρτισμένων μαστολόγων που αυτή την περίοδο υποαπασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα. Ας προκηρυχθούν άμεσα οι θέσεις και θα δείτε πόσες καλές υποψηφιότητες για την απόκτηση τους θα υπάρξουν.
Ένας ή Μία ειδική γιατρός για ένα τόσο ευρύ κοινό γυναικών ασθενών ίσο με κανέναν ή καμία γιατρό.
Αλλά και το ίδιο συμβαίνει και στην επαρχία, όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τις παθήσεις του μαστού, αλλά με την ογκολογία γενικότερα.
Η αβάσταχτη μοναξιά του μοναχικού/ης ογκολόγου στην επαρχία αποτελεί περίπτωση όχι ιατρικής φροντίδας, αλλά σεναρίου δραματικής – μελαγχολικής ταινίας.
