Ποια είναι η σχέση της έγκαιρης (πρώιμης) ανίχνευσης του καρκίνου μαστού και των επικουρικών θεραπειών στη μείωση του ποσοστού θνησιμότητας που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια στον καρκίνο του μαστού, είναι το ερώτημα που προσπάθησαν να απαντήσουν ερευνητές σε μελέτη τους σε γυναίκες στις ΗΠΑ ηλικίας 30 έως 79 ετών. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό JAMA.
Επιπρόσθετα, οι ερευνητές διερεύνησαν να δουν ποια η υπάρχουσα συσχέτιση ανάλογα με τον μοριακό υπότυπο του καρκίνου από τον οποίο πάσχουν οι γυναίκες.
Χρησιμοποιώντας 6 μοντέλα προσομοίωσης που είχαν τη δυνατότητα να προβλέπουν τις τάσεις θνησιμότητας του καρκίνου του μαστού η πρόοδος στη θεραπεία, όπως η χρήση νεότερων επικουρικών θεραπειών, σε σύγκριση με τις προόδους των προληπτικών εξετάσεων συνέβαλε σε μεγαλύτερη εκτιμώμενη μείωση της εκτιμώμενης συνολικής θνησιμότητας του καρκίνου του μαστού από το 2000 έως το 2012, αν και τα ποσοστά ποίκιλαν με το βάση από τον μοριακό υπότυπο του καρκίνου του μαστού.
Επομένως, φάνηκε πως οι θεραπείες είχαν μεγαλύτερη συμβολή στη μείωση του ποσοστού θνησιμότητας από καρκίνο του μαστού σε σχέση με την έγκαιρη διάγνωση (σε ποσοστιαία κατανομή – 6% προς 27% αντίστοιχα). Από την ποσοστιαία επίδραση των θεραπειών η χημειοθεραπεία συνέβαλε κατά 31% , 27% η ορμονοθεραπεία και 4% στην τραστουζουμάμπη.
Πηγή: https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/2668347?redirect=true
