Abberations from Normal Development and Involution (ANDI)
Με τον όρο αυτόν δημιουργείται ένα πλαίσιο για την κατανόηση και αντιμετώπιση των καλοηθών παθήσεων του μαστού το οποίο βασίζεται στην εκτίμηση ότι οι περισσότερες διαφοροποιήσεις και μορφο-λειτουργικές διαταραχές (αλλαγές σε μορφή και λειτουργία) καθώς και τα συμπτώματα που προκαλούνται απ’ αυτές, μπορούν να γίνουν κατανοητές και ν’ αντιμετωπιστούν ως μικρές παρεκκλίσεις (εκτροπές) από τις φυσιολογικές διαδικασίες ανάπτυξης, των κυκλικών αλλαγών και της υποστροφής που λαμβάνουν χώρα στους μαστούς κατά τις διάφορες ηλικιακές φάσεις της ζωής μίας γυναίκας.
Με άλλα λόγια, ο γενικός όρος ANDI (εκτροπές της ομαλής ανάπτυξης και υποστροφής) προσφέρει ένα πρακτικό εργαλείο για να συμπεριληφθούν μία σειρά από συνήθη προβλήματα του μαστού σ’ ένα συνολικότερο πλαίσιο με βάση αυτό που προσδιορίζεται ως παθογενετική διαδικασία (δηλ. το πως γεννιέται και εξελίσσεται μία παρεκτροπή και μία ασθένεια) .
Όλη αυτή η διαφοροποίηση της προσέγγισης των καλοηθών καταστάσεων ήταν λογική συνέπεια της διαπίστωσης, εδώ και πολλά χρόνια πριν, ότι οι περισσότερες καλοήθεις αλλαγές που θεωρούντο παθήσεις, ήταν τόσο συχνές που λογικά αυτό που οριζόταν ως φυσιολογικό θα αφορούσε μόνο μία μειοψηφία γυναικών και όχι αυτό που αφορούσε την πλειοψηφία τους.
Οι αλλαγές που εμπίπτουν στην γενικότερη ομάδα των ANDI είναι πολλές και εκτείνονται σ’ ένα ευρύ φάσμα που ξεκινά από τις παρυφές του φυσιολογικού, συμπεριλαμβάνει το στάδιο της παρέκκλισης που στην συνέχεια μπορεί να καταλήξει στη διαμόρφωση κάποιας συγκεκριμένης νοσολογικής οντότητας (πάθησης).
Ο παρακάτω πίνακας, από το βιβλίο: Benign Disorders and Diseases of the Breast. 3d Edition των Hughes, Mansel & Webster’s, από τις εκδόσεις Saunders.2009, δίνει μία καλή εποπτεία της παραπάνω προσέγγισης και των κυριότερων καλοήθων παθήσεων.
Βέβαια υπάρχουν και οι βλάβες που δεν εμπίπτουν στις ANDI, δηλ. καταστάσεις με καλά προσδιορισμένη αιτιολογία, όπως π.χ. λιπονέκρωση ή το απόστημα γαλουχίας, αλλά και άλλες παθήσεις, όπως το περιθηλαίο απόστημα που οφείλονται όχι σε παρέκκλιση από το φυσιολογικό καθώς αναπτύσσεται ή υποστρέφεται (συρρικνώνεται) ο μαζικός αδένας, αλλά που προκαλούνται ως αποτέλεσμα δράσης εξωτερικών παραγόντων, όπως π.χ. το περιθηλαίο απόστημα που οφείλεται σε μικροβιακή λοίμωξη, με σημαντικό παράγοντα για την εμφάνιση του τη βλάβη που επιφέρει το κάπνισμα στους πόρους και ο τραυματισμός της θηλής.